กล้ามเนื้อ ไดอะแฟรม แผ่นกล้ามเนื้อแอพพะนิวโรซิสที่ไม่มีการจับคู่ ซึ่งแยกหน้าอกและช่องท้อง จากด้านข้างของโพรงเหล่านี้ ไดอะแฟรมถูกปกคลุมด้วยพังผืดบางและเยื่อเซรุ่ม ไดอะแฟรมมีรูปร่างเหมือนห้องนิรภัย โดยส่วนนูนหันไปทางช่องอก ซึ่งเกิดจากความดันในช่องท้องสูงขึ้น และความดันต่ำในช่องเยื่อหุ้มปอด มัดกล้ามเนื้อของไดอะแฟรมมีแนวรัศมีไปทางศูนย์กลาง และแบ่งออกเป็นส่วนเอว กระดูกซี่โครงและกระดูกสันอกที่จุดกำเนิด
ส่วนเอวเป็นส่วนที่ยากที่สุด ประกอบด้วยขาคู่สามขา อยู่ตรงกลางและด้านข้าง ขาตรงกลาง ห้องอบไอน้ำ ด้านขวา เริ่มจากพื้นผิวด้านหน้าของลิ้นด้านหน้าตามแนวยาวของกระดูกสันหลัง ที่ระดับกระดูกสันหลังส่วนเอว III-IV ส่วนด้านซ้ายสั้นกว่าและเกิดขึ้นที่ระดับกระดูกสันหลังส่วนเอว II มัดของกล้ามเนื้อของขาขวาและซ้ายเพิ่มขึ้น และที่ระดับของกระดูกสันหลังส่วนเอวตัดกันบางส่วน ซึ่งทำให้เกิดการเปิดของหลอดเลือดของไดอะแฟรม
ซึ่งสำหรับทางเดินของหลอดเลือดแดงใหญ่ และจุดเริ่มต้นของท่อน้ำเหลืองทรวงอก ขอบของช่องเปิดของหลอดเลือดมีโครงสร้างเอ็น ซึ่งปกป้องหลอดเลือดแดงใหญ่จากการกดทับ เมื่อไดอะแฟรมหดตัว มัดกล้ามเนื้อด้านบน 4 ถึง 5 เซนติเมตร ทางด้านซ้ายของช่องเปิดของหลอดเลือดอีกครั้ง ทำให้เกิดช่องเปิดสำหรับทางเดินของหลอดอาหาร ลำตัวด้านหน้าและด้านหลังของเส้นประสาทเวกัส มัดของกล้ามเนื้อจำกัดการเปิดนี้และทำหน้าที่ของกล้ามเนื้อหูรูด
นอกจากนั้นยังมีหลอดอาหาร ห้องอบไอน้ำกลางขั้วเริ่มต้นในที่เดียวกับก่อนหน้านี้เพิ่มขึ้น ตามพื้นผิวด้านข้างของกระดูกสันหลังค่อนข้างด้านข้าง กับขั้วที่อยู่ตรงกลาง เหนือช่องเปิดของหลอดเลือด มัดจะแยกออกเป็นแนวรัศมี ระหว่างขาตรงกลางและขากลางมีช่องว่างเล็กน้อยทางด้านขวาสำหรับทางเดินของสแปลชนิซิแอซิกอส สแปลชนิซิฮีมิอาไซกอส ขาด้านข้างซึ่งใหญ่ที่สุดในทั้งสามขา มีต้นกำเนิดจากส่วนโค้งสองส่วน ซึ่งเป็นตัวแทนของพังผืดที่หนาขึ้น
โยนตามลำดับผ่านกล้ามเนื้อ PSOAS และกล้ามเนื้อควอดราตัส ลัมโบรัม ถูกยืดระหว่างร่างกายของกระดูกสันหลังส่วนเอว I หรือ II และกระบวนการตามขวางของกระดูกด้านข้างยาวขึ้น โดยเริ่มจากด้านบนของกระบวนการตามขวางของกระดูกสันหลังส่วนเอวที่ 1 และยึดติดกับซี่โครงที่ 12 ขาด้านข้างซึ่งเริ่มจากส่วนโค้งเหล่านี้ ในขั้นต้นจะหลอมรวมกับส่วนหลังของหน้าอก จากนั้นจึงเบี่ยงออกไปข้างหน้าและพังเป็นรูปพัดในโดม ระหว่างขาด้านข้างและขากลางจะมีช่องว่าง
ซึ่งแคบสำหรับทางเดินของระบบประสาทซิมพาเทติก ส่วนกระดูกซี่โครงของห้องอบไอน้ำ เป็นส่วนที่กว้างขวางที่สุดของไดอะแฟรม มันเริ่มต้นด้วยฟันจากพื้นผิวด้านในของกระดูกอ่อนของซี่โครง VII-XI มัดของกล้ามเนื้อเคลื่อนเข้าสู่ศูนย์กลางเอ็นของไดอะแฟรม ที่รอยต่อของขาด้านข้าง เอวและกระดูกซี่โครงมีช่องว่างสามเหลี่ยม ปราศจากการรวมตัวของกล้ามเนื้อและหุ้มด้วยเยื่อหุ้มปอด เช่นเดียวกับเยื่อบุช่องท้องและพังผืดบาง ส่วนท้ายของไดอะแฟรม
ซึ่งเริ่มจากพื้นผิวด้านในของกระบวนการซิฟอยด์ของกระดูกสันอก และเพิ่มขึ้นรวมอยู่ในศูนย์เอ็นของไดอะแฟรม ใกล้กับขอบของกระดูกหน้าอก ระหว่างกระดูกอกและส่วนกระดูกซี่โครงของ กล้ามเนื้อ ยังมีช่องว่างสำหรับทางเดินและอื่นๆ ทรวงอกอินเตอร์เน ผ่านจุดอ่อนเหล่านี้ของไดอะแฟรม การเจาะอวัยวะภายในของช่องท้องเข้าไปในช่องอกเป็นไปได้ ศูนย์เอ็นตรงบริเวณโดมของไดอะแฟรมและเกิดจากเอ็นของส่วนต่างๆ ของกล้ามเนื้อ ทางด้านขวาของเส้นกึ่งกลาง
รวมถึงด้านหลังค่อนข้างแคบ ที่โดมมีช่องสำหรับทางเดินของเวน่าคาวาที่ด้อยกว่า ระหว่างขอบของช่องเปิดของไดอะแฟรมกับผนังของเวน่าคาวา ซึ่งมีการรวมกลุ่มของคอลลาเจน ไดอะแฟรมเป็นที่ตั้งของปอดและหัวใจ จากการสัมผัสของหัวใจบนไดอะแฟรมจะมีความดันหัวใจ โดมด้านขวาของไดอะแฟรมสูงกว่าด้านซ้าย เนื่องจากอยู่ติดกับด้านข้างของช่องท้อง ด้านขวามีตับขนาดใหญ่กว่าและด้านซ้ายคือ ม้ามและกระเพาะอาหารฟีนิคัส
เมื่อไดอะแฟรมหดตัว จุดศูนย์กลางเอ็นจะลดลง 2 ถึง 4 เซนติเมตร เนื่องจากเยื่อหุ้มปอดข้างขม่อมถูกหลอมรวมกับไดอะแฟรม เมื่อลดโดมลง ช่องเยื่อหุ้มปอดจะเพิ่มขึ้น ซึ่งสร้างความแตกต่างของความดันอากาศระหว่างช่องเยื่อหุ้มปอดและช่องเยื่อหุ้มปอดของ ถุงลมของปอด เมื่อไดอะแฟรมลดระดับลง ปอดจะขยายตัวและระยะการหายใจเริ่มต้นขึ้น เมื่อไดอะแฟรมคลายตัวภายใต้อิทธิพลของแรงกดในช่องท้อง โดมจะยกขึ้นอีกครั้งและเข้าตำแหน่งเดิม
ซึ่งสอดคล้องกับระยะการหายใจออก การสร้างตัวอ่อนของไดอะแฟรม ในสัปดาห์ที่ 4 ของการพัฒนาของตัวอ่อน ที่ระดับโซไมต์ปากมดลูก 4 ถึง 5 ตัว รอยพับของเยื่อหุ้มมีเซนไคม์ปรากฏที่ด้านหลังและหน้าท้อง หน้าท้องพับเป็นพับตามขวาง ซึ่งแทรกซึมระหว่างพื้นฐานของหัวใจและกระเพาะอาหาร ในตอนท้ายของสัปดาห์ที่ 6 ของการพัฒนาของมดลูก พับยื่นออกมาจากผนังด้านข้างและด้านหลังของคอ ซึ่งเชื่อมต่อกับขวางของกะบังสร้างแผ่นเนื้อเยื่อเกี่ยวพัน
กล้ามเนื้อที่เกิดจากไมโอโทเมสปากมดลูกเติบโต ภายในสัปดาห์ที่ 12 ของการพัฒนาไดอะแฟรม ภายใต้แรงกดดันจากหัวใจ รวมถึงปอดจะลงมาจากคอและเข้าประจำตำแหน่งถาวร ภูมิประเทศของช่องท้อง ท้องเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายที่อยู่ระหว่างหน้าอกและกระดูกเชิงกราน ขอบด้านบนของช่องท้องคือขอบของส่วนโค้งของกระดูกซี่โครง และกระดูกอ่อนและกระบวนการ ซิฟอยด์ของกระดูกอก เส้นขอบด้านหลังสอดคล้องกับเส้นรักแร้หลัง และด้านล่างเป็นยอด
รวมถึงกระดูกสันหลังอุ้งเชิงกรานด้านหน้า เอ็นขาหนีบที่เชื่อมต่อข้อต่อสะโพกขวาจากด้านหน้า ตุ่มของกระดูกหัวหน่าวและส่วนหัวหน่าวของกระดูกระหว่าง ตุ่มผนังด้านหน้าของช่องท้องแบ่งออกเป็น 3 ส่วนตามเงื่อนไขโดยการวาดเส้นแนวนอน ระหว่างปลายด้านหน้าของซี่โครง X ระหว่างกระดูกสันหลังอุ้งเชิงกราน ข้างหน้าที่เหนือกว่าและขวา เหนือบรรทัดแรกที่มุมกระดูกอกคือส่วนปีกนก ระหว่างสองบรรทัดเมโสแกสเทรียมใต้บรรทัดที่ 2 เนื่องจากเส้นตรงช่องทวารหนัก
ซึ่งวิ่งจากเนื้องอกตามขอบด้านนอกของกล้ามเนื้อ กล้ามเนื้อของช่องท้อง ขึ้นไปถึงจุดตัดกับซี่โครง VIII ด้านขวาและด้านซ้ายมีความแตกต่างกัน เมโสแกสเทรียมแบ่งออกเป็นบริเวณด้านขวา และด้านซ้ายของช่องท้อง และตรงกลางคือบริเวณนี้เป็นส่วนของลำไส้เล็ก ยังมีบริเวณขาหนีบด้านขวาและด้านซ้าย ซึ่งมีรูปสามเหลี่ยมโดดเด่นอยู่ตรงกลาง กล้ามเนื้อหน้าท้องสร้างผนังด้านหน้า ด้านข้างและด้านหลัง กล้ามเนื้อทั้งหมดพัฒนาจากกล้ามเนื้อหน้าท้อง
บทความอื่นๆที่น่าสนใจ : การฉีดวัคซีน สัตว์เหตุใดจึงจำเป็นและมีประโยชน์สำหรับใคร
