ประชากร ความสำเร็จในวิทยาศาสตร์ชีวภาพได้เพิ่มพูนปัญหาเก่าจำนวนหนึ่ง และเสนอปัญหาใหม่ที่มีนัยสำคัญทางสังคม ถ้าในช่วงปลาย XIX ต้นศตวรรษที่ XX ในบรรดาปัญหาที่อภิปรายกันเรื่องเสียงทางสังคมในด้านศีลธรรม เรียกว่า ความได้เปรียบในการยืดอายุคน ความเป็นไปได้หรือความเป็นไปไม่ได้ของการทดลองในสัตว์และมนุษย์ ตลอดจนความจำเป็นในการรักษาโรคกามโรคในสมัยของเรา ความสนใจในปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการเติบโตของประชากร
รวมถึงผลที่ตามมาได้ทวีความรุนแรงขึ้น ในช่วงสหัสวรรษที่ผ่านมา และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประวัติศาสตร์ เมื่อเร็วๆ นี้ประชากรโลกได้เติบโตขึ้นอย่างต่อเนื่อง ตัวอย่างเช่น ถ้าใน ค.ศ. 1961 มันมีมากกว่า 3 พันล้านคน จากนั้นใน 2000 มันถึงเกือบ 6 พันล้านแล้ว คาดว่าจะเพิ่มเป็นสองเท่าของประชากรโลกในอีก 35 ปีข้างหน้า อะไรคือผลของปรากฏการณ์นี้ ก่อนยุคของเราตัวแทนที่โดดเด่นของอารยธรรมกรีกเพลโต ประมาณ 428 ถึง 348 ปีก่อนคริสตกาล
ในงานของเขากฎหมายเสนอให้ควบคุมจำนวนประชากร กำหนดจำนวนตามขนาดของดินแดนที่ถูกยึดครอง และมีที่อยู่อาศัยเพียงพอ เพลโตถือว่าประชากรของคนเป็นหน่วยโครงสร้าง และพลเมืองของรัฐเป็นหน่วยของประชากร และเขาเสนอให้ควบคุมขนาดของประชากร ผ่านอิทธิพลของปัจจัยที่เพิ่มหรือลดขนาดของ ประชากร อัตราการเกิดที่เพิ่มขึ้นของเพลโตถือเป็นโบนัส และอัตราการเกิดที่ลดลงน่าจะเป็นผลมาจากความอัปยศ ที่จัดตั้งขึ้นโดยความคิดเห็นของประชาชน
จากมุมมองของวิทยาศาสตร์สมัยใหม่ การให้เหตุผลของเพลโตเป็นการเก็งกำไรล้วนๆ เพราะไม่สามารถยืนยันได้ด้วยวิธีการทางวิทยาศาสตร์ ในรูปแบบของการสังเกตหรือการทดลอง อย่างไรก็ตาม การเก็งกำไรนี้พิสูจน์แล้วว่ามีประโยชน์ในภายหลังสำหรับการก่อตัวของมุมมอง เกี่ยวกับโครงสร้างและคุณสมบัติของประชากรมนุษย์ อริสโตเติลเห็นว่าจำเป็นต้องผ่านกฎหมาย ที่จำกัดอัตราการเกิดผ่านการทำแท้ง ควรจำไว้ว่าการทำแท้งไม่ได้ห้ามในกรีกโบราณ
รวมถึงในกรุงโรมโบราณ ในคริสต์ศาสนจักรมีการกล่าวถึงการควบคุมประชากรซ้ำแล้วซ้ำเล่า ความสนใจเป็นพิเศษในการควบคุมประชากรเพิ่มขึ้นเมื่อ 1798 ชาวอังกฤษโทมัส มัลธัส 1766 ถึง 1834 ได้แนะนำแนวทางใหม่ในการทำความเข้าใจธรรมชาติของประชากรมนุษย์ เมื่อต้องค้นหาว่าผู้คนมักอยู่ภายใต้ความยากจน ความอดอยาก โรคภัยและสงครามอยู่เสมอหรือไม่ และบุคคลหนึ่งสามารถปรับปรุงชีวิตของเขาได้หรือไม่ มัลธัสได้กำหนดแนวคิดเกี่ยวกับปัจจัย
ซึ่งควบคุมขนาดประชากรของผู้คน และความคิดของเขาอยู่บนพื้นฐาน ของการยอมรับสมมติฐานหลัก 2 ประการ กล่าวคือบุคคลต้องการอาหารเพื่อการดำรงอยู่ ด้านหนึ่งบุคคลจะขยายพันธุ์ตัวเองอย่างต่อเนื่อง ในอีกทางหนึ่งตามสมมติฐานเหล่านี้มัลธัสเสนอว่าการสืบพันธุ์ของประชากรมนุษย์อยู่ในความก้าวหน้า ในขณะที่ปริมาณอาหารที่ผลิตโดย ประชากรอยู่ในความก้าวหน้าทางคณิตศาสตร์ ด้วยเหตุนี้ นาดของประชากร จึงถูกจำกัดด้วยปริมาณอาหารอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
กล่าวคือเนื่องจากขาดอาหาร ขนาดของประชากรจึงไม่สามารถเพิ่มในเชิงเรขาคณิตได้อีก เพื่อพิสูจน์ข้อสรุปของเขา มัลธัสได้อ้างถึงข้อมูลการเติบโตของประชากร ในอาณานิคมของอังกฤษ USA ในอเมริกาและในบริเตนใหญ่เอง ในอาณานิคมของอังกฤษ ประชากรตั้งแต่ 1643 ถึง 1760 เพิ่มขึ้นจาก 21,200 คนเป็น 500,000 คน และขนาดของประชากรเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าทุกๆ 25 ปี กล่าวคือเติบโตอย่างทวีคูณ มัลธัสเน้นย้ำว่านี่คือประชากรที่มีพื้นที่อยู่อาศัยที่จำเป็น
รวมถึงมีอาหารเพียงพอ ในช่วงเวลาเดียวกันประชากรมนุษย์ในเกาะอังกฤษเพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ซึ่งถูกกำหนดโดยการขาดอาหารและการย้ายถิ่นฐาน นอกจากนี้ หลังจากติดตามชะตากรรมของครอบครัวชาวอังกฤษที่มีชื่อเสียงกว่า 250 ครอบครัวมาเป็นเวลานานและเห็นว่า จำนวนของพวกเขาลดลง นักวิทยาศาสตร์สรุปว่าขนาดของประชากรขึ้นอยู่กับปริมาณอาหาร และการเติบโตของประชากรถูกควบคุมด้วยความหิวโหยและโรค กล่าวคือมีการต่อสู้เพื่อการดำรงอยู่
ดาร์วินใช้ทฤษฎีของมัลธัส เพื่อสร้างแนวคิดเกี่ยวกับบทบาทของการต่อสู้ เพื่อการดำรงอยู่ในการคัดเลือกโดยธรรมชาติ อย่างไรก็ตาม เธอถูกคัดค้านอย่างต่อเนื่อง เพราะเธอไม่สามารถแก้ปัญหา ที่เกิดจากการเติบโตของประชากรได้ ในตอนต้นของศตวรรษที่ XX ครั้งที่ 2 เมคนิคอฟยังได้ข้อสรุปว่าความต้องการที่มากเกินไป ของสิ่งมีชีวิตเหนือวิธีการที่จะตอบสนองพวกเขานั้น เป็นความผิดปกติหลักในธรรมชาติซึ่งยังสามารถประสานกันได้
โดยการปรับตัวของสิ่งมีชีวิตให้เข้ากับสภาพใหม่ หรือโดยการลดลงของความอุดมสมบูรณ์ อย่างไรก็ตาม ในกรณีของมนุษย์การประสานกันนี้สามารถทำได้โดยมีสติ ไม่ว่าจะโดยการเพิ่มวิธีการดำรงชีวิต หรือโดยการจำกัดอัตราการเกิด ครั้งที่สองเมคนิคอฟในพ.ศ. 2450 เขียนว่า ตามกฎของธรรมชาติ บุคคลสามารถขยายพันธุ์ได้อย่างมาก แต่อุดมคติแห่งความเจริญรุ่งเรืองของเขาต้องการการจำกัดภาวะเจริญพันธุ์ เป็นที่ชัดเจนว่าการเติบโตของประชากรโลกในระดับสมัยใหม่
ซึ่งจะทำให้เกิดปัญหาในการจัดหาอาหารและน้ำที่ปลอดภัยให้กับผู้คน เหตุผลที่สำคัญที่สุดที่นี่คือพื้นที่อยู่อาศัย จะไม่เพิ่มขึ้นและการเติบโตของผลผลิตทางการเกษตร จะต้องหยุดชะงักลงในระดับหนึ่งอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เนื่องจากผลผลิตสุดท้ายของพันธุ์พืช และผลผลิตของสายพันธุ์สัตว์ที่สามารถทำได้ ในอนาคตอันใกล้จะถูกจำกัดด้วยอัตราการเกิดปฏิกิริยาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ดังนั้น สมมติว่าแม้แต่การผลิตอาหารในระดับสูงสุด
ประชากรมนุษย์บางขนาดเท่านั้น ที่สามารถสอดคล้องกับระดับนี้ เพราะเหตุนี้มีความจำเป็นต้องควบคุมประชากร โดยจำกัดอัตราการเกิด ในขณะเดียวกันการแก้ปัญหาการควบคุมการเติบโต ของประชากรโลกโดยการจำกัดอัตราการเกิดประสบปัญหาร้ายแรง บางคนมองว่ากฎเกณฑ์เป็นเรื่องศีลธรรม บางคนมองว่ากฎเกณฑ์เป็นสิ่งผิดศีลธรรม ในบางประเทศการคุมกำเนิดเป็นไปไม่ได้ เนื่องจากมาตรฐานการครองชีพและการศึกษาที่มีอยู่ ในขณะที่ในประเทศอื่นๆ
อัตราการเกิดได้รับการกระตุ้น ในทางตรงกันข้ามด้วยเหตุผลทางศาสนา ปัญหาสังคมที่มีความสำคัญระดับโลกอีกประการหนึ่ง คือปัญหาในการรักษาสมดุลทางนิเวศวิทยาบนโลก การรักษาสิ่งแวดล้อม ตอนนี้ค่อนข้างชัดเจนว่าประเทศอุตสาหกรรมที่ใช้ความสำเร็จ ของการปฏิวัติทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี รวมถึงการแสวงประโยชน์จากทรัพยากรธรรมชาติอย่างไม่มีการควบคุม สามารถรับประกันการบริโภคในระดับสูงได้
แต่ในขณะเดียวกัน การละเมิดสมดุลทางนิเวศวิทยาได้ทำให้โลกต้องเผชิญภัยพิบัติ ในความพยายามที่จะแก้ปัญหา ประเทศที่พัฒนาน้อยกว่าก็กำลังเพิ่มกิจกรรมในชีวมณฑลซึ่งเพิ่มขึ้นอีก ภัยคุกคามต่อสิ่งแวดล้อม เป็นที่ชัดเจนว่าการกระทำทั้งหมดในโลก ควรดำเนินการในแง่ของการทำความเข้าใจภัยคุกคามนี้ และพัฒนามาตรการเพื่อป้องกัน ในการเชื่อมต่อกับกิจกรรมของมนุษย์ที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น อย่างไม่อาจต้านทานในชีวมณฑล มีปัญหาเกิดขึ้นที่สามารถกำหนดได้ว่า
เป็นปัญหาของมนุษย์และสังคม มันเกี่ยวกับวิธีที่บุคคลและสังคมโดยรวม ควรสร้างความสัมพันธ์กับโลกภายนอกอย่างมีเหตุผล เพื่อไม่ให้ต้องเผชิญกับธรรมชาติที่ถูกทำลายอย่างสิ้นหวัง คำถามเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของมนุษย์ กับธรรมชาติได้รับการแก้ไขในรูปแบบต่างๆ แต่มักจะไม่ชอบธรรมชาติ
บทความอื่นๆที่น่าสนใจ : ยีน การแสดงออกของยีน และการควบคุมคุณสมบัติของสิ่งมีชีวิต
