พุทธศิลป์ รูปเศียรและนกในพุทธศิลป์ ของราชวงศ์เหนือสุยและกานซู ภาพศีรษะมนุษย์และตัวนกในศิลปะพุทธสมัยราชวงศ์เหนือและราชวงศ์สุยปรากฏในหอรูปปั้นหินของบูในลั่วเฉิงกวางตุ้งซุยกานซูในราชวงศ์เว่ยเหนือถ้ำ 285 ของถ้ำโมเกาในราชวงศ์เว่ยตะวันตกถ้ำ 249 ของ Mogao Grottoes ในราชวงศ์ Wei ตะวันตกและถ้ำ 401 ของ Mogao Grottoes ในราชวงศ์ Sui

หอคอยรูปปั้นหินของโบมีความสูงห้าชั้นด้วยหินชั้นเดียวและชั้นเดียวมีรูปปั้นอยู่ทุกด้าน ที่ชั้น 4 ด้านหลังของหอคอยมีพระพุทธรูปยืน 2 องค์และแท่นบูชาไฟรูปเสานั่งยองอยู่ตรงกลางส่วนล่างประกอบด้วยรูปปีก 2 ตัว 2 ตัวหันหน้าเข้าหากันด้านซ้ายเป็นรูปเดี่ยว ขามนุษย์หัวและนกทางขวา) ภาพหัวของนกทางด้านซ้ายไม่ชัดเจนมากนักเนื่องจากภาพมีขนาดเล็กเกินไปอาจแยกแยะได้ว่าหันไปทางขวาปีกจะกางขึ้นและขนหางจะยืดออกไปด้านหลังเล็กน้อย เหรินผิงซานเรียกมันว่า “นกที่มีหัวมนุษย์” ส่วน Yu Guojiang และ Xue Binghong เรียกมันว่า “Long Live the Thousand Autumns” โดยพิจารณาจากลักษณะสองอย่างของภาพหัวและตัวนก

หัวของนกในถ้ำที่ 285 ของ Mogao Grottoes ของราชวงศ์ Wei ตะวันตกตั้งอยู่ทางด้านทิศเหนือของถ้ำนี่เป็นกรณีเดียวในถ้ำนี้นาย Duan Wenjie เรียกมันว่า “Qianqiu” (รูปที่ 2) ภาพของนกที่มีหัวกางปีกและทะยานขึ้นไปในอากาศหัวของมันยืดไปข้างหลังหน้าอกของมันตรงเหมือนสวมหมวกมงกุฎสตรีมที่คอของมันกำลังบินไปข้างหลังในสายลมและขนหางของมัน เรียวและสง่างาม (รูปที่ 2a)

รูปเศียรและนกใน พุทธศิลป์ ตำแหน่งและลักษณะการสร้าง

ตำแหน่งและลักษณะการสร้างแบบจำลองของร่างกายนกในถ้ำ 249 มีลักษณะคล้ายกับในถ้ำ 285 นายซุนซู่หยุนเรียกมันว่า “มนุษย์ขนนก” โดยคิดว่าเป็น “หัวมนุษย์และตัวนกมีปีกซึ่งหมายความว่าเขาเป็น ยังไม่สมบูรณ์“ กลายเป็นนก” ดูเหมือนว่ามุมมองนี้จะเป็นที่ถกเถียงกันอยู่นักวิชาการอาจเรียกมันว่านกเฉียนชิวฉางหมิงที่นำทางและคุ้มกันผู้เป็นอมตะหรือพระเจ้าจูมงตะวันออก (รูปที่ 3) ในตำนานจีนโบราณหรือเรียกว่า Yuqiang หรือ Qianqiu bird.

รูปที่ 1 ส่วนล่างของชั้นที่ 4 ด้านหลังของรูปปั้นหินของรูปปั้นหินของเว่ยป๋อเหนือ

รูปที่ 2 ร่างของมนุษย์ในถ้ำ 285 ของ Gao Grottoes ของราชวงศ์ Wei ตะวันตก

รูปที่ 2a หัวและตัวนกของถ้ำ 285 ใน Mogao Grottoes ของราชวงศ์ Wei ตะวันตก

รูปที่ 3 ร่างของมนุษย์ในถ้ำ 249 ของ Mogao Grottoes ในราชวงศ์ Wei ตะวันตก

Mr. Zheng Ruzhong กล่าวถึงร่างของนกหัวมนุษย์ในบ่อสาหร่ายที่บินได้ดอกบัวในถ้ำ 401 ของ Mogao Grottoes ในสมัยราชวงศ์สุยว่า Jialing Pinga และชี้ให้เห็นว่า“ มีนกที่มีหัวเป็นมนุษย์อยู่ในนกฟีนิกซ์ .” (ภาพที่ 4 ภาพที่ 4a)

รูปที่ 4 หัวมนุษย์และตัวนกในบ่อน้ำของถ้ำ 401 ที่ Mogao Grottoes ในสมัยราชวงศ์สุย

รูปที่ 4a ร่างกายของนกหัวมนุษย์ในบ่อน้ำของถ้ำ 401 ที่ Mogao Grottoes ในราชวงศ์ซุย (ภาพวาดเส้น)

แม้ว่าจะยังคงมีความแตกต่างกัน

แม้ว่าจะยังคงมีความแตกต่างกันในการตั้งชื่อภาพของหัวมนุษย์และตัวนก แต่นักวิชาการมีความเห็นที่ค่อนข้างตรงกันเกี่ยวกับที่มาของภาพของ Mogao Grottoes ในราชวงศ์ Wei ตะวันตก Sun Zuoyun ชี้ให้เห็นว่า: “ภาพวาดของเทพเจ้าและสัตว์ประหลาดในภาพวาดของ Dunhuang (รวมทั้งเก้าหัวของ Xiong Yao, Xuanwu, Fei Xian (Yu Ren) และ Feitian, Fei Lian, Fang Xiang, Dong Wang Gong และ Xi Wang Mu-the บันทึกของผู้แต่ง) ล้วนเป็นสิ่งพื้นเมืองของจีนหากคุณมองหารากเหง้าที่หยั่งรากลึกมันสามารถสืบได้จากราชวงศ์ทางใต้และทางเหนือไปจนถึงราชวงศ์ฮั่นตั้งแต่ราชวงศ์ฮั่นไปจนถึงรัฐสงครามและแม้แต่จากรัฐสงครามไปจนถึงยุคดั้งเดิม ความเชื่อของสังคมและระบบตระกูลโทเท็มมีประวัติศาสตร์อันยาวนานจนเป็นประเพณีประจำชาติในศิลปะจีนแม้ว่าพวกเขาจะยอมรับวัฒนธรรมต่างชาติในบางแง่มุม แต่พวกเขาก็แสดงออกอย่างดื้อรั้นเช่นกัน “[17] Zhao Shengliang ชี้ให้เห็น:” สิ่งเหล่านี้ เทพเจ้าและสัตว์ร้ายของราชวงศ์ฮั่นเริ่มปรากฏในวัดพุทธและภาพจิตรกรรมฝาผนังกรอตั้งแต่ปลายราชวงศ์เว่ยเหนือจนถึงราชวงศ์เว่ยตะวันตกแสดงให้เห็นถึงการหลอมรวมกันของความคิดทางพุทธศาสนาและอุดมการณ์นางฟ้าของจีนแบบดั้งเดิมในเวลานั้นผู้คนเข้าใจโลกของพุทธศาสนาว่า โลกแห่งนางฟ้าและพุทธศาสนายังพบตำแหน่งที่สามารถเข้าใจและรับรู้ได้จากอุดมการณ์ของนางฟ้าจีนดังนั้นดินแดนแห่งพุทธะและแดนสวรรค์จึงเกี่ยวพันกัน ”

กล่าวโดยย่อคือจำนวนภาพหัวนกที่พบเห็นในพุทธศิลป์กานซูในช่วงราชวงศ์เหนือและราชวงศ์สุยมีเพียงไม่กี่ภาพภาพหัวนกของ Zhuang Lang และ Mogao Grottoes ปรากฏบนเรือบรรทุก (หอรูปปั้นภาพเขียนถ้ำ) ฉาก (พระพุทธรูปยืนสององค์ การบูชาไฟและนกฟีนิกซ์และเทพเจ้าแห่งสวรรค์อยู่ในโลกที่เต็มไปด้วยเมฆ) ท่าทาง (เท้าเดียวบิน) ความยาวคอ (คอสั้นคอยาว) ฯลฯ แตกต่างกัน

อ่านบทความเพิ่มเติม >  นอนกรน ไม่หยุดความสูงของเขาเหตุผลก็คือ