สามีผู้โง่เขลา กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีหมู่บ้านแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากแม่น้ำสายใหญ่แม่น้ำแห่งนี้นั้นเป็นเหมือนชีวิตที่เอื้อประโยชน์ทุกคนในหมู่บ้าน ชาวบ้านได้อาศัยน้ำจากแม่น้ำไว้กินไว้ใช้เลี้ยงสัตว์เพราะปลูกและหาปลาไม่มีใครในหมู่บ้านรู้ว่าลึกลงไปในแม่น้ำสายนั้นจะเป็นที่อยู่ของพญานาค และนางนาคหลายตน แต่ถึงไม่รู้
ชาวบ้านก็ยังให้ความเคารพต่อแม่น้ำสายนั้น ไม่มีใครทิ้งสิ่งปฏิกูลลงไปในแม่น้ำเมื่อถึงวันสำคัญก็ยังมีการลอยดอกไม้เครื่องหอมเพื่อบูชาเหล่าสิ่งศักดิ์สทธิ์ที่ชาวบ้านเชื่อกันว่าสถิตอยู่ในแม่น้ำ มีชายหนุ่มคนหนึ่งยังชีพด้วยการทำนาเขาอยู่ลำพังเพียงคนเดียวหลังจากที่พ่อแม่เสียชีวิตไปนานหลายปีแล้วทุกๆวันหลังจากเหน็ดเหนื่อยจากการ
ทำนาเขาจะต้องมานั่งพักผ่อนคลายความเหนื่อยล้าของตน ที่ริมแม่น้ำสายใหญ่ เขารู้สึกสบายใจทุกครั้งที่ได้มานอนเล่นนั่งเล่นริมแม่น้ำวันหนึ่งขณะที่เขากำลังมองสายน้ำที่กำลังไหลเอื่อยๆเขาก็เห็นหญิงสาวคนหนึ่งเดินขึ้นมาจากแม่น้ำแห่งนั้นเธอมีผมยาวดำขับแต่ตัวด้วยเสื้อผ้าสวยงามชนิดที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน และที่สำคัญเธอมี
ใบหน้าที่สวยสดงดงามราวกับนางฟ้าชายหนุ่มรีบก้มตัวลงหลบตรงโขดหิน และเฝ้ามองดูเธอด้วยความหลงใหล เขาเห็นเธอเดินเข้าไปที่หมู่บ้าน จึงชะเง้อชะแง้มอง และคอยแอบตามเธอไปเงียบๆ ก็เห็นว่าหญิงสาวเดินตรงไปยังวัดซึ่งวันนี้ทางวัดมีการจัดงานเวียนเทียนเนื่องในวันสำคัญทางพระพุทธศาสนานอกจากนี้ยังมี การจัดแสดงมหรสพ
และมีการออกร้านขายของอีกมากมาย ชายหนุ่มเห็นหญิงสาวไปยืนอยู่ข้างโบส และยกมือขึ้นไหว้พระแต่ไม่ยอมเข้าไปในโบส หลังจากนั้นเธอก็เดินไปที่ร้านขายของ หญิงสาวเพบิดเพลินกับการซื้อของกินหลายอย่างใบหน้าเธอมีแต่รอยยิ้มนั้นยิ่งทำให้ชายหนุ่มหลงรักเธอเป็นอย่างมากแต่เนืองจากในวัดมีคนเยอะเขาเดินตามเธอ
ได้เพียงครู่เดียวก็พลัดหลงกับหญิงสาวเขาพยายามมองหาเท่าไหร่ก็ไม่เห็นจึงกลับมาบ้านด้วยความเศร้าใจ และนอนไม่หลับเฝ้าแต่คิดถึงใบหน้าอันงดงามอ่อนหวานของหญิงสาวที่เขาไม่รู้แม้แต่ชื่อของเธอวันต่อมาหลังจากที่เสร็จงานจากในนาข้าวเขาก็ไปนั่งรอเธอที่ริมแม่น้ำเหมือนเคยแต่วันนี้หญิงสาวไม่ได้มาให้เขาเห็นถึงอย่าง
นั้นเขาก็ยังไม่ยอมแพ้ยังไปรอเธออยู่ทุกๆ วันจนกระทั่งวันหนึ่งเขาได้เห็นเธอก้าวขึ้นมาจากแม่น้ำครั้งนี้ชายหนุ่มไม่รอช้าเพราะกลัวว่าจะพลาดโอกาศสำคัญในการทำความรู้จักกับเธอเขาจึงรีบเข้าไปหาเธอ และยืนขว้างเธอเอาไว้การกระทำเช่นนั้นก็ทำให้หญิงสาวตกใจ “เจ้าเป็นใคร” หญิงสาวเอ่ยถามด้วยใบหน้าที่ไม่ไว้วางใจ
“อย่าพึ่งกลัวฉันเลยนะ ฉันเพียงแค่อยากจะรู้จักกับเธอเท่านั้น เธอรู้ไหมว่าฉันมารอพบเธอที่ริมแม่น้ำแห่งนี้ทุกวันเลย นับตั้งแต่วันที่วัดมีงานคราวก่อนนู้น”
ชายหนุ่มหวังจะอธิบายเพื่อให้เธอไม่หวาดกลัวเขา ในระหว่างที่พูดนั้นเขาก็สำรวจตัวเธอแล้วก็รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก ว่าแม้หญิงสาวจะเดินขึ้นมาจากแม่น้ำแต่ว่าเนื้อตัวของเธอกลับไม่เปียกปอนเลยแม้แต่นิดเดียวซึ่งผิดวิสัยของคนที่ลงไปอาบน้ำยิ่งนัก
“เจ้ามารอคอยฉันทำไม”
“อย่าโกรธหรืออย่าเกลียดฉันเลยนะ ถ้าฉันจะบอกว่าฉันรู้สึกหลงรักเธอเข้าแล้ว หลงรักเธอจนแทบจะเป็นบ้านับตั้งแต่ได้เจอเธอในครั้งนั้น ฉันก็กินไม่ได้นอนไม่หลับอีกเลย”
พอเขาได้สารภาพออกไปก็รู้สึกประหลาดใจเป็นอันมาก เธอก็เห็นหญิงสาวส่งยิ้มมาให้แทนที่จะเอียงอ้ายอย่างที่หญิงสาวควรจะเป็นในยามที่มีคนมาสารภาพรัก
“เจ้ามองคนแต่ภายนอกสินะ จะบอกอะไรให้ข้าไม่ใช่คนธรรมดาแบบพวกเจ้าดอก และถ้าเจ้ารู้ว่าฉันเป็นใครเจ้าคงไม่กล้าบอกรักฉัน”
เธอเอ่ยออกมาเหมือนเยาะเย้ยชายหนุ่ม “ฉันไม่รู้หรอกว่าเธอเป็นใครและเป็นอะไรแต่รู้ว่าเธอไม่ใช่มนุษย์แน่ๆ”
“อะไรนะ เจ้ารู้หรอ”
คราวนี้กลับเป็นหญิงสาวเองที่มีสีหน้าประหลาดใจชายหนุ่มพยักหน้ารับก่อนจะเอ่ย
“ใช่ฉันรู้ว่าเธอไม่ใช่คนธรรมดาแน่ๆ เพราะคงไม่มีคนธรรมดาที่ไหนแต่ตัวด้วยเสื้อผ้าสวยงามเช่นนี้ แถมยังเดินขึ้นมาจากน้ำโดยที่เนื้อตัวไม่เปียกเลยแม้แต่นิดเดียว”
“ในเมื่อรู้ว่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา แล้วเจ้ายังจะกล้ามาสารภาพรักกับฉันอีกหรือ”
“กล้าสิ ฉันกล้าที่จสารภาพรักแต่เธอนั้นแหละกล้าที่จะรับรักฉันหรือไม่” ชายหนุ่มเอ่ยด้วยความเชื่อมั่นในตนเองและคราวนี้หญิงสาวก็เริ่มมีใบหน้าสีแดงระเรื่อเพราะความเขินอ้าย แต่เธอก็พยายามข่มความเขินอายนั้นไว้แล้วเอ่ยกับเขา “เอาเถิดถ้าเจ้ายืนยันว่ารักฉันจริงฉันจะคอยดูว่าเจ้านั้นมั่นคงแค่ไหน”
นางเอ่ยเช่นนั้น ก่อนที่จะเดินหายลับลงไปในแม่น้ำ เมื่อชายหนุ่มเห็นอย่างนั้นก็ไม่ได้ตกใจแต่อย่างใดเขาได้แต่ยิ้มดีใจออกมาที่หญิงสาวได้รับรู้แล้วว่าเขาแอบหลงรักเธอชายหนุ่มยังคงมาที่แม่น้ำทุกวันเพื่อรอคอยหญิงสาวเดินขึ้นมาจากแม่น้ำ และหญิงสาวก็ไม่ทำให้เธอผิดหวังเธอขึ้นมาสนทนากับเขาทุกวันจนกระทั่งเวลาผ่านไปเธอก็รักเขาจนหมดหัวใจเพราะเห็นถึงความมั่นคงและความจริงใจของเขา และเมื่อชายหนุ่มเอ่ยปากขอให้เธอมาอยู่กินร่วมกันเช่นสามีภรรยา เขาก็ตกลง แต่มีเงื่อนไงว่าเขาต้องรักและให้เกียรติเธอ
“ถ้าวันใดที่เจ้าพูดจาหยาบคายและด่าทอฉัน วันนั้นฉันจะไปจากเจ้าทันที เจ้าตกลงรับเงื่อนไขนี้หรือไม่”
ชายหนุ่มรีบพยักหน้ารับทันทีเพราะเขามั่นใจว่าเขารักเธอมาก และไม่มีทางจะพูดจาร้ายๆ ใส่เธอแน่นอน
“ฉันตกลง และฉันจะไม่มีวันพูดจารุ่นแรงกับเธอได้อย่างแน่นอน”
เมื่อชายหนุ่มให้คำมั่นสัญญาเช่นนั้น ทั้งสองจึงตัดสินใจอยู่กินด้วยกัน เขาจัดงานแต่งงานกับเธอโดยมีผู้หลักผู้ใหญ่ในหมู่บ้านมาร่วมเป็นสักขีพยาน ไม่มีใครสงสัยว่าเหตุใดฝ่ายหญิงจึงไม่มีญาติมาร่วมงานเลยสักคนเพราะทุกคนต่างชื่นชอบที่หญิงสาวมีกิริยามารยาทที่เรียบร้อยหน้าตาก็สะสวยหน้าตาก็อ่อนหวานทั้งงานมีแต่คนอิจฉาชายหนุ่มที่ได้ภรรยาทั้งสวยและแสนดีชีวิตการอยู่กินของหญิงสาวและชายหนุ่มอยู่กันอย่างราบรื่นและมีความสุขเพราะในทุกๆ เช้าหญิงสาวจะตื่นมาทำอาหารให้สามีของเธอแต่เช้าก่อนที่เขาจะออกไปทำนา และตอนที่เขากลับมาในตอนเย็นก็จะมีอาหารไว้รอท่าบ้านเรือนก็ถูกเก็บกวาดสะอาดสวยงามเสื้อผ้าของชายหนุ่มก็ถูกซักตากแดดจนหอมกรุ่น ไม่ว่าใครที่ได้เห็นการครองคู่ของทั้ง 2 ต่างก็ยกย่องยินดีกับทั้งคู่ เรื่องราวจะเป็นอย่างไรโปรดติดตามตอนต่อไป
